Selasa, 09 Februari 2010

Rasane urip neng paran…..

Jaman’e iseh urip melu wong tua, aku isone yo gur gawe jengkel wong tua, urip yo gur turu, mangan, dolan, karo njaluki duwite wong tua. Mak’e, Pak’e aku njaluk pangapurone yen akeh salah’e, aku durung iso gawe seneng atine panjenengan.

Nanging saiki iso urip adoh soko wong tua nang paran kok malah dadi koyo ngene, “duh Gusti menungso pancen ora ono rasa syukur’e”. Yen dipikir-pikir naliko melu wong tua kuwi arep mangan ra usah mikir wis ono sing masakke, ngumbahi klambi wis ono sing ngumbahke, setriko klambi wis ono sing nyetrikakke, tangi kawanan ono sing nggugah, lan sapanunggalanipun. Kudune sak iki aku ra entuk sambat, nanging kok rasane abot tenan dalan uripku.

Ow wallah sak iki sanajan uripe nganti keser-keser tetep arep tak lakoni, panyuwunku yo mung siji “iso nyenengke wong tuaku” mugo-mugo Gusti mirengake panyuwunanku. Aku ugo njaluk pandongo soko mak’e karo pak’e mugo-mugo aku iso dadi wong sing uripe mulya.

Minggu, 07 Februari 2010

"...................."

ketika ku menatap wajahmu
ku tak mampu berucap
terlalu banyak kesalahan yang ku perbuat
mohon ampunanpun aku tak layak

mendengar cara bicaramu
aku mulai bangun dan tersadar dari mimpiku
tutur katamu yang runtut
membuatku menyadari akan kesalahanku

untaian kata dalam nasehatmu
memberiku kesadaran dan kekuatan tuk melangkah
setiap kali ku ingat lagi
semakin aku mengerti makna hidup

Jumat, 05 Februari 2010

tuRu nanG kapeL

Wis kelingan maneh jamane iseh do seneNg turu nang kapel. saben mulih soko grejo sebtu sore wis mensti bar kuwi mlaku-mlaku nang gua maria kerep ambarawa (GMKA). Jan wis ra ono jeleh'e, mbuh kok iso koyo ngono? Yen dino wis kethok tambah mBengi, aku karo konco-konco langsung mulih tapi ora lali mampir tuku SUHE (susu jahe) nang ngarepan apotik sidowaras III. We....lha dalah lagi enak-enak'e ngombe SUHE ono bencok kok ra karoan genah'e. Karo bocah-bocah digarapi entek-entekan, yo dikon nyanyi karo joget. We...tibak'e bar kuwi njaluk bayaran, lha duwitku karo gon'e konco-konco cupet tenan e.... bar bayar SUHE, motor langsung di stater. Waduh mas, eh embak bencong mlayu ngoyak aku karo konco-konco. Setan!!!! mlayune koyo Flash Gordon cepet tenan. Untung ae aku karo konco-konco ra iso kecekel. Alhamdulilah.

Bandang tekan kapel aku karo konco-konco guyu kepingkel-pingkel. Asu, edan!!! untung ae ra kecekel, yen kecekel iso-iso kon bayar "kena gigi uang kembali om" koncoku le crito karo muncrat-muncrat banyu soko cangkem'e.

Biasa tekan kapel ora langsung turu, padahal wis kiro-kiro jam sijinan, ono sing udad-udud, genjrang-genjreng maen gitar karo nyanyi-nyanyi padahal suarane ra ngalor ra ngidul. Pokok'e rame tenan. Ra kroso wis jam telu esuk, eh lagi arep turu mbak budi sing duwe omah nang samping kapel gedok-gedok lawang kapel. Tak kiro nesu karo aku lan bocah-bocah, we...e...jebule malah ngei mangan. Lha dasar bedes-bedes langsung ae sego karo lawuh'e entek ra nganggo jam-jaman. bar mangan podho turu. tangine awan tenan, ono sing jam 10, 11, yo ono sing jam 12.

semene di sek critone.....dilanjut sesuk maneh

Rabu, 03 Februari 2010

Koyo nGene rasAne………

piraNg-piraNg dino iki hawane naNg beNgkulu jan paNas tenan, awak rasaNe keMringet teRus nganti ambune prengus.

Yen wis wayah’e mulih nang asrama rasane koyo di godog nang dandang, kabeh pori-pori ngetokke kringet, wis dicoba turu mleding tetep ae iseh panas…… ampun tenan.



We…lha dalah mbengine arep turu kok malah ono suara koyo bocah nangis, rambutku langsung ae mrinding tak kiro mbak kunti arep berkunjung nang asrama. Eh suwe-suwe dirasakke suarane tambah ra kepenak nang kuping. Saking jengkele tak goleki soko ngendi tho suara kuwi mau, walah jebulanae kucing kawin….pancen kake’ane tenan “kono sing kepenak kene sing ra iso turu”. Iki kucing malah ketok’e ngrasakke penak tenan nganti ra ngerti yen aku wis gawo banyu sak ember, saking jengkele tak gebyurke ae banyu sak ember kuwi mau. Kucinge mlayu kocar-kacir, sing siji mlayu ngiwo sing siji nengen, kapokmu kapan senengane kok ganggu wong arep turu?

Minggu, 31 Januari 2010

tiKus kuRang aJar


We.....e.....asem tenan tikus pancen gawe emosi. Coba bayangke ae aku tuku lawuh gawe mangan mengko bengi, trus lagi tak tinggal turu disek malah disikat tikus. Tiwas no aku prengat-prengut kari konco-konco asrama tak kiro di mbat bocah-bocah, walah-walah jebul no malah tikus. Ora gur semono tingkahe tikus sing agawe emosi, aku nduwe kaos sing paling tak senengi e...e....lha dalah melu-melu disikat tikus. Kaos sing maune apek sak iki dadi suwek ra karoan genahe. Ono siji maneh kelakuan tikus sing ra sopan, yen ono tamu lewat nang ngarepan ora ono unggah-ungguhe lan gawe isen tenan. Kake'ane tenan Tikus!!!!
Saking jengkele wis aku kudu ngetokk'e jurus terakhir......yo....yo....raCun tikus!!!! Gage-gage aku tuku racun tikus nang warung pertanian, ora nganggo suwe langsung ae tak sebar nang gon sing kirone dilewati tikus. Huff...huff....gari le nunggu hasile.
Sedino bar nyebar racun kok durung ono hasil'e. Wis kudu sabar disek.
Dino sing keloro aku wedi tenan, sebabpe koncoku sing jenenge Sitepu ndase kroso mumet trus hawane muntah terus. E...e....ojo-ojo racun'e dipangan Sitepi, modar bocah ki!!! Wah mugo-mugo ojo nganti sing tak bayangke kuwi mau kedadean tenan. Syukur dino sing ketelu Sitepu wis sehat, wis iso cengar-cengir, plengah-plengeh maneh, atiku dadi ayem maneh. Dino sing kepapat kamar'e Mang Juhai mambu batang, wis pancen juhai rodo ra apek tenan nasibpe, sing masang racun aku sing intuk batange Juhai. Begitulah nasib "siapa menaBur, blm tentu yang menuai" wah malang nasibmu Juhai.
We....lha dalah urip gawe ribut mati yo gawe ribut, pancen tikus.....tikus.....
waspadalah!!!! waspadalah!!!! tikus ono nang kiwo tengenmu.....
Kewan siji iki ra diingu tapi kok yo ono ae nang oamah-omah lho!!!!

Pesona Ambarawa 1

Pernahkan anda berkunjung ke Kota Ambarawa? Kota yang berada sekitar 95Km dari kota Semarang ini memiliki udara yang begitu sejuk. Kesejukan ini mungkin dikarenakan Ambarawa berada di sekeliling perbukitan dan pegunungan. Ambarawa memang salah satu kota bersejarah dalam perjuangan merebut kemerdekaan, ada peristiwa penting sejarah yang tercatat dalam dokumen nasional pertempuran itu sering dikenal dengan peristiwa Palagan Ambarawa. Untuk menghormati perjuangan para Pahlawan tersebut maka dibangunlah Monomen dan Museum Palagan Ambarawa. Disetiap akhir pekan dan hari libur Monomen dan Museum Palagan Ambarawa ini banyak dikunjungi oleh para wisatawan domestik yang umumnya berasal dari luar kota.

Selain Monomen Palagan, di Ambarawa juga terdapat Museum Kereta Api. Jaraknya kira-kira 2Km dari Monumen Palagan, di museum ini kita bisa melihat dan belajar tentang perkembangan perkeretaapian di Indonesia. Tidak hanya itu, kita bisa berwisata menikmati alam dan kesejukan udara di Kota Ambarawa dengan melakukan perjalanan menggunakan Lokomotif Tua Peninggalan Pemerintahan Kolonial. Perjalanan ini akan melewati area persawahan dan perbukitan antara Ambarawa-Bedono. Jika kondosi keuangan mepet kita dapat memilih perjalanan menggunakan Lori menuju Stasiun Tuntang perjalanan ini akan melewati area persawahan dan Rawa Pening.

Tak jauh dari museum Kereta Api kita dapat melihat Monomun dan Lapangan Jendral Besar Sudirman. Monumen ini dibangun untuk memperingati perjuangan rakyat Indonesia melawan penjajah yang dipimpin oleh Jendral Sudirman, selain itu monumen ini dibangun untuk memperingati hari Juang Kartika yang dirayakan setiap tanggal 15 Desember.

Jumat, 29 Januari 2010

jaMane gek mBiyen SMA



Sopo wae sing wis tau sekolah mesti nduwe cerito sing ngangenke ugo gawe bungahe ati, opo maneh cerita kuwi nyritakke jamane sekolah nang SMA. Wis mesti ra uwis-uwis le cerita karo koncone mesti iseh ditambah-tambahi karo le muncrat-muncrat banyu seko cangkem. Walah kudu nyiapke payung no.
Kelingan SMA, dadi pengin cerita pas kelasku (kelas 2.2) tawuran karo kelas 3, waduh rame tenan. Umpamane wayang yo koyo perang brantha yudha. Tawuran kuwi yo goro-gorone konconku sing jenenge Jati, bocahe cilek ireng wis tho pokok’e yen weruh kowe podho melas. Lha jati kuei dikiro pendelak-pendelik karo cah kelas telu trus digetak padahal pancen matane Jati kuwi gedhe trus plola-plolo, amargo di tantang Jati ngejak konca-kanca ngancani sebabpe yen dewean deknen ora wani.
We….e…lha dalah bali sekolah konco-konco karo cah kelas telu wis podho ngumpul nang ngarep POMBENSIN Bawen cerak kantor pos. Theng…theng….pertandingan segera dimulai, wis ra ono kata sambutan acara tawuran langsung ae dimulai “pok”…..”pLetak”…..”awduh”…..”prot”….wis ukoro sing ra genah metu kabeh.
Wis ono 15 menit kok sing gelut kok durung di banyuni? (koyo adu pithek kae lho). Eee…Jati sing awake “otot urat balung kabeh” kok tibo trus diidak-idak karo cah kelas telu, waduh iso dadi emping bocah kae. Ora ono sing akon mak bethunduk aku langsung ae ngepruk ndase cah kelas telu kuwi, e….lha dalah bocahe mengo nang arahku karo matane mendelik. We…e…bocahe moro nang aku, ngerti aku kalah gede awak’e tapi menang ganteng (hehe…he….) aku mlayu nang mburine geNtho koncoku sing sakiki dadi satpam cah kelas telu kuwi mau langsung ae disikat gentho. We ra nganggo suwe bocah kuwi mau wis nyekakar nang ndalan.
Lagi seru-serune adegan, e…e…mbak’e sing jogo warung malah bengak-bengok Polisi……Polisi…..Polisi… wah pemaine adegan perang langsung kocrat-kacrit mlayu numpak angkot, mlayu nang kuburan ugo ono sing mumpet nang WC.
Ow…..walah kuwi crito jaman semono…….