Selasa, 09 Februari 2010

Rasane urip neng paran…..

Jaman’e iseh urip melu wong tua, aku isone yo gur gawe jengkel wong tua, urip yo gur turu, mangan, dolan, karo njaluki duwite wong tua. Mak’e, Pak’e aku njaluk pangapurone yen akeh salah’e, aku durung iso gawe seneng atine panjenengan.

Nanging saiki iso urip adoh soko wong tua nang paran kok malah dadi koyo ngene, “duh Gusti menungso pancen ora ono rasa syukur’e”. Yen dipikir-pikir naliko melu wong tua kuwi arep mangan ra usah mikir wis ono sing masakke, ngumbahi klambi wis ono sing ngumbahke, setriko klambi wis ono sing nyetrikakke, tangi kawanan ono sing nggugah, lan sapanunggalanipun. Kudune sak iki aku ra entuk sambat, nanging kok rasane abot tenan dalan uripku.

Ow wallah sak iki sanajan uripe nganti keser-keser tetep arep tak lakoni, panyuwunku yo mung siji “iso nyenengke wong tuaku” mugo-mugo Gusti mirengake panyuwunanku. Aku ugo njaluk pandongo soko mak’e karo pak’e mugo-mugo aku iso dadi wong sing uripe mulya.

Minggu, 07 Februari 2010

"...................."

ketika ku menatap wajahmu
ku tak mampu berucap
terlalu banyak kesalahan yang ku perbuat
mohon ampunanpun aku tak layak

mendengar cara bicaramu
aku mulai bangun dan tersadar dari mimpiku
tutur katamu yang runtut
membuatku menyadari akan kesalahanku

untaian kata dalam nasehatmu
memberiku kesadaran dan kekuatan tuk melangkah
setiap kali ku ingat lagi
semakin aku mengerti makna hidup

Jumat, 05 Februari 2010

tuRu nanG kapeL

Wis kelingan maneh jamane iseh do seneNg turu nang kapel. saben mulih soko grejo sebtu sore wis mensti bar kuwi mlaku-mlaku nang gua maria kerep ambarawa (GMKA). Jan wis ra ono jeleh'e, mbuh kok iso koyo ngono? Yen dino wis kethok tambah mBengi, aku karo konco-konco langsung mulih tapi ora lali mampir tuku SUHE (susu jahe) nang ngarepan apotik sidowaras III. We....lha dalah lagi enak-enak'e ngombe SUHE ono bencok kok ra karoan genah'e. Karo bocah-bocah digarapi entek-entekan, yo dikon nyanyi karo joget. We...tibak'e bar kuwi njaluk bayaran, lha duwitku karo gon'e konco-konco cupet tenan e.... bar bayar SUHE, motor langsung di stater. Waduh mas, eh embak bencong mlayu ngoyak aku karo konco-konco. Setan!!!! mlayune koyo Flash Gordon cepet tenan. Untung ae aku karo konco-konco ra iso kecekel. Alhamdulilah.

Bandang tekan kapel aku karo konco-konco guyu kepingkel-pingkel. Asu, edan!!! untung ae ra kecekel, yen kecekel iso-iso kon bayar "kena gigi uang kembali om" koncoku le crito karo muncrat-muncrat banyu soko cangkem'e.

Biasa tekan kapel ora langsung turu, padahal wis kiro-kiro jam sijinan, ono sing udad-udud, genjrang-genjreng maen gitar karo nyanyi-nyanyi padahal suarane ra ngalor ra ngidul. Pokok'e rame tenan. Ra kroso wis jam telu esuk, eh lagi arep turu mbak budi sing duwe omah nang samping kapel gedok-gedok lawang kapel. Tak kiro nesu karo aku lan bocah-bocah, we...e...jebule malah ngei mangan. Lha dasar bedes-bedes langsung ae sego karo lawuh'e entek ra nganggo jam-jaman. bar mangan podho turu. tangine awan tenan, ono sing jam 10, 11, yo ono sing jam 12.

semene di sek critone.....dilanjut sesuk maneh

Rabu, 03 Februari 2010

Koyo nGene rasAne………

piraNg-piraNg dino iki hawane naNg beNgkulu jan paNas tenan, awak rasaNe keMringet teRus nganti ambune prengus.

Yen wis wayah’e mulih nang asrama rasane koyo di godog nang dandang, kabeh pori-pori ngetokke kringet, wis dicoba turu mleding tetep ae iseh panas…… ampun tenan.



We…lha dalah mbengine arep turu kok malah ono suara koyo bocah nangis, rambutku langsung ae mrinding tak kiro mbak kunti arep berkunjung nang asrama. Eh suwe-suwe dirasakke suarane tambah ra kepenak nang kuping. Saking jengkele tak goleki soko ngendi tho suara kuwi mau, walah jebulanae kucing kawin….pancen kake’ane tenan “kono sing kepenak kene sing ra iso turu”. Iki kucing malah ketok’e ngrasakke penak tenan nganti ra ngerti yen aku wis gawo banyu sak ember, saking jengkele tak gebyurke ae banyu sak ember kuwi mau. Kucinge mlayu kocar-kacir, sing siji mlayu ngiwo sing siji nengen, kapokmu kapan senengane kok ganggu wong arep turu?